کودکانه

محیا مادر شد...  هیچ واژه ای نیست برای ابراز خوشحالی ام برای کسی که آیینه ام است.اما به مراتب قوی تر از من... محیا مادر شد ....... آنقدر که معجزه مادری ام هنوز باورم نمی شود..همانقدر خوشحالم برای محیا جانم.... هنوز توی این همه هم زمانی من و محیا مانده ام انگشت بدهان.. الهی که ۹ ماه بارداری گوارای وجودش..خدا رو شکر برای این خبر خوب.. خدا رو شکر ...

پر از احساسات ضد و نقیضم... پروانه های دلم از پیله هاشون دراومدن تو همه وجودم حس قشنگ مادری رو فریاد می زنن... یک حس غریب هر روز صبح نوازشم می کنه و بهم صبح بخیر میگه!! هنوز باور آنچه که برام اتفاق افتاده توی سایه روشن تردید هام جا مونده... هر روز صبح نا خدا آگاه دستم روی شکمم می ره و انگار می خواد مطمن بشه که اونچه  می بینه خواب نیست!! هنوز سونو و بی بی چک روی میز کنار تختمه تا هر روز صبح ببینمش!!! دوست دارم عاشقی کنم..  روی تخت می خوابم به آسمون ها زل می زنم.. خدای خودم رو برای این روز ها و این شادی که توی دلمه لحظه به لحظه شکر می کنم... هنوز درکش نمی کنم.. یعنی یه ترسی توی دلمه که دست خودم نیست....  هیجان این خبر رو ...

سلام دوستان همیشه همراه  من برگشتم.. فرشته ای از اسمان آمد و من آمده ام برای غبار روبی خانه اش!! تا 7 ماه دیگه که می خواد بیاد همه چیز مرتب باشه برای آمدنش پر از احساسات متناقضم.. دارم سعی می کنم هیجانم رو کنترل کنم و براتون از اول بگم که چی شد و چی قراره که بشه.... همه میدونید که من الان چند وقته توی رژیم خیلی سفت و سختم... و یک عالمه قرص چربی سوز و ویتامین و این جور چیز ها مصرف می کردم. چند وقت گذشته خیلی حال بدی داشتم همه چیز های زندگی قاطی شده بود هم کار و هم زندگی و هم درس و رژیم و...دو هفته پیش که پیش دکتر رفتم و دکتر گفت گه عفونت هم دارم  حتی کاملا معاینه ام کرد... من اون زمان حامله بودم!!!!خودم هنوز باورم ن...

بسم الله نور...بنام تک معمار عالم... در جشن رمضانش مهمانم کرد.. که چه مهمانداریست خدای مهربان من!!! باز هم من را غافلگیر کرد... در اوج نا امیدی... باز هم عشق را یاد آوری کرد... خدای مهربانم خدای بخشنده ام.. خدای بی نظیرم.. تو را تا ابد برای این لحظه ها شکر خواهم کرد..... خودت نگهدارم باش که جز تو هیچ کس نتوان نگهداشتنم و نگهداشتنش را ندارد........ خدایا تا ابد عاشقانه خواهم رقصید.... می رقصم و می رقصم و می رقصم.. مهربانتر جانم.. دوستان همیشه همراهم... دلم نیامد بیشتر از این منتظرتان بگذارم... به دعای تک تکتون نیازمندم تا مثل همیشه آرامش بگیرم در کنارتان... بیش از این نمیتونم بنویسم بعدا سر فرصت میام پیشتون.... آیدا 7 ه...

صدای بوق ممتد ماشین،خودم را آزار می دهد. آنقدر ذهن آشوبم که طول می کشد یادم بیاید چقدر صدای بوق این ال 90 ها بلند و ترسناک است. توی ذهنم هزار و یک گلوله آتشین پراکنده وار فقط به دیواره ها می کوبند.ذهنم داغ شده از حرارتشان. تحمل بی مبالاتی راننده جلویی را دیگر ندارد. صبح زود است. تمام شب را چشم هایم گریه کرده... نگاهم را از جلو می دزدم و به کوه آزمایشها و جواب آزمایشها و سونو ها عکس رنگی و لاپراسکوپی های کنار صندلی نگاه می کنم.جای همه سوزن ها و عمل ها و قرصها تیر می کشد روی بدنم. چند روز هست که معده ام فریاد می کشد. آخرین آزمایش را که گرفته بودم خودم نگاهش کردم. خیلی چیز ها نیست که باید باشد... انگار از قبل می دانم چه چیزی در انتظارم...

اینجا خانه ای است که متعلق به کودک من است خانه کودکی که کودک ندارد، می شود خانه بدون صاحب تا رسیدن خود صاحبخانه در این خانه را قفل می کنیم... هر وقت صاحبخانه رسید می آییم برای غبار روبی تا آن روز حضور نگهبان این خانه هم بی مناسبت است. می روم ولی برای دیدن همسایه هایم  گاه گاهی سر می زنم تا همیشه دوستتان دارم ...

نیلو جان این برای شماست. خیلی وقت پیش قولش را داده بودم. متن لالایی به زبان روسی ، ممکنه اشتباه نوشته باشم. بیشتر ترجمه اش رو مد نظرم هست. لینک این لالایی بسیار زیبا رو پایین همین پست آوردم. روی لینک کلیک کنید. خیلی زیباست. Ay lo lo le voo lee Nalley c,elly vuu lee taysi inna vuu lee stali dumma tiara c,emdi c,atgo gaa to vaa c,rivu vac,ga cimeto gaa crinet vot guu maloc,ka goli hac,ga vuu cire adi tiba spittivaa koli sac,ka helestivla ali dila sac,kavla لالا لالایی جان من آرمیده کودک همچون قند شیرینم کودکم از همه شیرینیها دلربا ...

حال این روز های من با عیدی هم خوب نمی شود....  عیدی هم در کار نیست ولی اگر بود هم حال من خوب نمی شود. خیلی دلم پر می کشد برای اینکه اینجا پروانه های دلم رو پرواز بدم و با سیل این خط و خطوط های سیاه که احساساتم رو معنی می کنندد ، بنویسم من مادر شدم. من مادر شدم. باور کنید از نوشتنش سیر نخواهم شد اگر واقعیت می داشت... ولی الان نوشتنش میشود زخم و پروانه هایم هی می میرند....  روز ها می آیند و می روند و همین روزها شده اند زندان افکار سیاه من.... وای که چه زندانی شده این زندان.. پر از فکر های مسموم که هر روز چند ساعتی توی حیاط خلوت قلبم کوبان و پر صدا می دوند و قدم  میزنند و یک تکه این حیاط را خراب می کنند. خیلی دلم می خواه...

سلام جان مادر... چند روزه هر روز میام و برات می نویسم. البته بیشتر برای خودم هست که می نویسم تا سبک بشم و نبودنت بهونه شب و روزم نشه... عزیزم من نتونستم به وعده ام وفا کنم.. البته کم کاری نکردم ها!!! دکترم اجازه نداد. من از 18 اردیبهشت رزیم غذایی رو شروع کردم و گفته بودم که 10 کیلو این ماه کم می کنم. ولی دکترم این اجازه رو بهم نداد. مامانی شما کمی بنیه  اش ضعیفه و برای همین دکتر های بد اجازه نمی دن که من زودی به شما برسم. ولی قول دادم که دختر خوبی باشم و برای همین دارم  این صبر زجر آور رو ادامه می دم. عزیز دلم خیلللللییی  بی تاب داشتنت هستم ولی چاره ای ندارم. چون آخرین تلاشم هست نمی خوام دل به دریا بزنم. می خوا...